Το πολύ γνωστό σε όλους golem είχε την ιδέα να καλέσει και την αφεντιά μου σε μίαν σκυταλοδρομία ποιήσεως, αντίδοτο στην ομιχλώδη ατμόσφαιρα της σήμερον αλλά και του εψές δυστυχώς δε και του μέλλοντος.Διαλέγω λοιπόν από τα παλιά και αγαπημένα! Ίσως όμως να μην αντισταθώ και σε δεύτερο πιάτο.
Νίκος Καρούζος
Η ΣΥΝΗΘΕΙΑ ΝΑ ΛΕΩ ΚΑΤΙ
Πῶς θὰ νιώσουμε τὴ γεωγραφία χωρὶς τὶς πρωτεύουσες
(ἐγὼ κύριοι, τὴ διασκεδάζω τὴν ἀποτυχία μου στὴν ὕπαρξη)
νομίζω ὅμως πὼς ὁ χάρτης ἀγνοεῖ τὰ μοιρολόγια μας
τὶς πεπτικὲς διαδικασίες τῶν ἀγαθῶν μουσουλμάνων
(ἔ, δὲν τὴ φανταζόμουνα μιά τέτοια φράση)
λέγε καϋμένε τί στοιχίζει μετὰ θάνατον ἡ ὁμιλία
τί νὰ τρῶν τὸν Αἰσχύλο τὰ σκουλήκια
τί τὸ Λάμπρο Πορφύρα…
Γιὰ κουτοὺς ἡ δόξα ψάχνει γιὰ κλινήρεις τοῦ πνεύματος.
Τί εἲν’ ὁ ἴδιος ὁ Σαίξπηρ ἀγνάντια στοὺς ἁγίους
ὁπού κρατοῦν ἀγκαλιὰ τους τὶς κορφὲς στὰ Ἰμαλάια…
Στὸ ἀνύπαρχτο κατατείνω
ἀδιάφορος κι ἀναντίρρητος.
Κρατώ την σκυτάλη και θα την παραδώσω μετά το επιδόρπιο.
Ιδού λοιπόν και το επιδόρπιο από έναν από τους καλύτερους σύγχρονους ποιητές και από τους πιο αγαπημένους μου:
Αντώνης Ζέρβας
Ἄνοιξη 1999
Μοῦ ζητοῦν ν’ἀλλάξω συμπάθειες
στὸ ὄνομα τοῦ γραπτοῦ φωτὸς ποὺ κανέναν δὲν φώτισε
Μοῦ ζητοῦν νὰ στήσω τὸ μυαλὸ στὴν καρδιά μου
ποὺ μοῦ δίνει δικαίωμα νὰ ξεγράψω
Μοῦ ζητοῦν νὰ ξεχάσω
πὼς ἡ ζωὴ εἶναι τὸ φύραμα τοῦ θανάτου.
Τὴν ζωή μου τὴν ἔζησα
τὸν παράδεισο τῆς ἀλήθειας τὸν βρῆκα
μόνο στοὺς οἴκους ἀνοχῆς καὶ τὰ λοιπὰ μοναστήρια,
Γιατί μόνον ἐκεῖ προσκυνοῦν ἀκόμη τὸν ἥρωα,
μόνον ἐκεῖ μιλοῦν στοὺς προγόνους,
μ’ ἕνα γέλιο σὰν δάκρυ στὰ μάτια,
Ξέροντας πὼς ὁ χρόνος τους εἶναι τῆς παλιᾶς ἁμαρτίας
καὶ θὰ νοιώθεται πάντα ἡ μπόχα.
Παραδίδω λοιπόν με την σειρά μου την σκυτάλη στους:
Δημήτρη Ρουσουνέλο
Λουίζα Κορνάρου
Composition doll
Κ.Κ.Μοίρη [κατόπιν ωρίμου σκέψεως]
Κὺρ Μανουήλ 